Μυστικός Δείπνος

Απόψε να ’ρθεις κι εσύ. Ετοιμάζω μυστικό δείπνο.
Έστρωσα το τραπέζι της γης κι άνοιξα τα παράθυρα
να δούνε το φως να πλησιάσουνε όλα,
ν’ αχτιδίζουν τ’ αστέρια στα πρόσωπα και τα χέρια
των καλεσμένων μου, να πηδούν στα ποτήρια.
Έβαλα την ψυχή μου σε σταμνιά πήλινα, σε κανάτια.
Μυρίζει κέδρο το κρασί κι είναι σαν πασχαλιά
το χρώμα του. Στην υγειά μας, αδέλφια!
Έχω καλέσει τα παιδιά των Η.Π.Α. και της Ε.Σ.Σ.Δ.
Έστειλα στον Παντίτ Νεχρού μιαν αμαξοστοιχία λουλούδια
να μου τα στείλει στολισμένα. Κι έστειλα μήνυμα
στο Μάο Τσε Τουνγκ, να τους δώσει
να φέρουν μαζί τους σα νιφάδες χιονιού
δυο χιλιάδες κινέζικα τραγουδάκια.
Στον Πικασσό να μετρήσει: πόσες χιλιάδες
περιστέρια περίπου έχει αζωγράφιστα μες στην ψυχή του.
Να μου τα στείλει όπως είναι να στολίσω τους ώμους
και τα χέρια των καλεσμένων μου.

Βγήκε, τρέχοντας, φεύγει ο Χριστός, πάει να φέρει
μι’ αγκαλιά λεμονάνθια να βάλει στα βάζα μου.
Η μητέρα μου ζύμωσε στη μεγάλη μας σκάφη
μαύρο ψωμί με γλυκάνισο και σουσάμι.
Τα παιδιά ξεκινήσανε. Σχηματίσανε κιόλας
πάνω στη γη
τον ποταμό
γαλαξία.

Θα φωτίσω τους τέσσερις δρόμους της βάζοντας
στο ένα μου χέρι φωτιά κι ανεμίζοντας
στα ύψη τις φλόγες του. Οι
καλεσμένοι μου έρχονται!


ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ
(1912-1991)



Από τη συγκεντρωτική συλλογή η εκλογή μου, Ποιήματα 1933-1991
σελ. 196-197
Εκδόσεις Ποταμός