Το πού ήμουν δεν το θυμάμαι ακριβώς τώρα Ξέρω μόνο ότι κάποτε ήσουν κι εσύ εδώ Μου αναστάτωσες τη ζωή Κι είχα γίνει ένα μικρό κομματάκι δικό σου Όμως τότε ήρθε η ώρα για σένα και για τον κόσμο σου Και δεν έβρισκα το δρόμο της επιστροφής στον εαυτό μου Κι αυτό που μου απέμεινε είναι το πρόσωπό σου Και το αίσθημα του διαμελισμού Θέλω κάποτε να σε ξαναδώ, να σε ξανανοιώσω Ή μήπως ήταν μόνο για κείνη τη στιγμή; Πόσος χρόνος έχει περάσει από τότε; Πόσος φόβος και πόση μοναξιά; Μόνο που ο κόσμος μου είναι τώρα ελάχιστα πιο πλούσιος Ή μάλλον πιο άδειος— δεν ήμασταν έτοιμοι... Ίσως να μην ήταν η κατάλληλη στιγμή για μας Ίσως να βρω σύντομα το δρόμο του γυρισμού Κι αυτό που μου απέμεινε είναι το πρόσωπό σου Και το αίσθημα του διαμελισμού Θέλω κάποτε να σε ξαναδώ, να σε ξανανοιώσω Ή μήπως ήταν μόνο για κείνη τη στιγμή; Όμως τότε ήρθε η ώρα για σένα και για τον κόσμο σου Και δύσκολα βρίσκω το δρόμο της επιστροφής στον εαυτό μου
Wo ich war, das weiß ich jetzt nicht mehr genau
Weiß nur, eines Tages warst du hier
Hast mein Leben völlig auf den Kopf gestellt
Und ich war ein kleines Stück von dir
Doch dann kam der Tag für dich und deine Welt
Und ich fand nicht mehr zu mir zurück
Und was mir bleibt, ist dein Gesicht
Und das Gefühl, geteilt zu sein
Will ich dich jemals wiedersehen, jemals wiederspüren
Oder war es nur der Moment? Wieviel Zeit inzwischen wohl vergangen ist
Wieviel Angst und wieviel Einsamkeit
Nur dass meine Welt ein wenig reicher ist
Oder leer, wir waren wohl nicht bereit
Vielleicht war's einfach nicht die rechte Zeit für uns
Mag sein, ich finde bald zu mir zurück
Und was mir bleibt, ist dein Gesicht
Und das Gefühl, geteilt zu sein
Will ich dich jemals wiedersehen, jemals wiederspüren
Oder war es nur der Moment? Doch dann kam die Zeit für dich und deine Welt
Und ich find' nur schwer zu mir zurück
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου