Έχω έναν πατέρα μωρό
Κάθε βράδυ του ζεσταίνω το γάλα
Στα κρυφά ρίχνω μέσα κουταλιές τη ζωή μου
Με καταπίνει αργά
Ύστερα με φωνάζει στα όνειρά του
Με καλεί με το μικρό του όνομα
Μπερδεύει τα πρόσωπά μας
Το δικό μου με το δικό του
Όλο το βράδυ τινάζει τα πόδια
Δεν τον προφταίνω
Δίνει μια και πηδάει από το παράθυρο
Το τρεχαλητό του αντηχεί σ’ ολόκληρη την πόλη
Δεν μ’ αφήνει να ησυχάσω
Το πρωί κάθεται στα γόνατά μου
Λέει ιστορίες από τα παιδικά μου χρόνια
Εγώ παρατηρώ τα στραβωμένα δάχτυλα του ποδιού του
να κινούνται ακατάπαυτα.
Ανοίγω την πόρτα να βγω
και βρίσκω μια φωτογραφία οικογενειακή—
Ο πατέρας λείπει απ’ αυτήν.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΕΤΡΟΥ
(1970- )
Από τη συλλογή Α΄ Παθολογική
Εκδόσεις Μικρή Άρκτος
Ο Κέβης ο Θηβαίος ήταν μαθητής αρχικά του Φιλόλαου και μετέπειτα του Σωκράτη. Υπήρξε επιστήθιος φίλος τού επίσης Θηβαίου Σιμμία. Οι δυο τους προσφέρθηκαν μάταια να χρηματοδοτήσουν τη διαφυγή του Σωκράτη προκειμένου να μην πιει το κώνειο.
Καλωσήρθατε! 🙂
Ελπίζω να σας αρέσει η περιήγηση στο ιστολόγιό μου.
Μας περιμένει μια πόλη— και, φτάνοντας, το λεωφορείο κάνει τρεις στάσεις. Πού λέτε να κατεβούμε;
1. Στην πλατεία των Αγίων Θεοδώρων (Οιδιπόδεια Κρήνη), εκεί όπου σύμφωνα με το μύθο ο ήρωας ξέπλυνε τα χέρια του μετά την πατροκτονία του Λάιου·
2. στο Γυμνάσιο, κάτω από το Λόφο Μεγάλο Καστέλλι, εκεί όπου υπάρχει ο μυκηναϊκός θαλαμωτός τάφος (14ος-13ος αιώνας π.Χ.) των γιων του Οιδίποδα, δηλ. του Ετεοκλή και του Πολυνείκη, οι οποίοι αλληλοσκοτώθηκαν μονομαχώντας μπροστά στα τείχη της Θήβας·
3. τέρμα της διαδρομής ο Λόφος του Ισμηνίου Απόλλωνος (εύκολα προσβάσιμος από την πίσω πλευρά), με κατάλοιπα θεμελίωσης δωρικού ναού του 4ου αιώνα π.Χ. στην κορυφή του.
Πλησίον του λόφου βρίσκεται ο Ιερός Ναός του Ευαγγελιστού Λουκά με τη ρωμαϊκή λάρνακα όπου φυλάσσονταν τα λείψανα του Αγίου. Στο πίσω μέρος του Ιερού Ναού υπάρχουν αρχαία ερείπια, τμήματα της κλασσικής οχύρωσης της πόλης, καθώς και αρχιτεκτονικά μέλη που ανήκουν σε παλαιότερο ναό, των πρώτων χριστιανικών χρόνων.
1. Στην πλατεία των Αγίων Θεοδώρων (Οιδιπόδεια Κρήνη), εκεί όπου σύμφωνα με το μύθο ο ήρωας ξέπλυνε τα χέρια του μετά την πατροκτονία του Λάιου·
2. στο Γυμνάσιο, κάτω από το Λόφο Μεγάλο Καστέλλι, εκεί όπου υπάρχει ο μυκηναϊκός θαλαμωτός τάφος (14ος-13ος αιώνας π.Χ.) των γιων του Οιδίποδα, δηλ. του Ετεοκλή και του Πολυνείκη, οι οποίοι αλληλοσκοτώθηκαν μονομαχώντας μπροστά στα τείχη της Θήβας·
3. τέρμα της διαδρομής ο Λόφος του Ισμηνίου Απόλλωνος (εύκολα προσβάσιμος από την πίσω πλευρά), με κατάλοιπα θεμελίωσης δωρικού ναού του 4ου αιώνα π.Χ. στην κορυφή του.
Πλησίον του λόφου βρίσκεται ο Ιερός Ναός του Ευαγγελιστού Λουκά με τη ρωμαϊκή λάρνακα όπου φυλάσσονταν τα λείψανα του Αγίου. Στο πίσω μέρος του Ιερού Ναού υπάρχουν αρχαία ερείπια, τμήματα της κλασσικής οχύρωσης της πόλης, καθώς και αρχιτεκτονικά μέλη που ανήκουν σε παλαιότερο ναό, των πρώτων χριστιανικών χρόνων.
Υπάρχουν, φυσικά, πολλά ακόμα να δούμε.
Καλή συνέχεια!
❧
Η Θήβα από ψηλά
Επτά επί Θήβας του Αισχύλου
Παράσταση του 1982 στο Θέατρο Μοσχοποδίου
Σκηνοθεσία, σκηνικά, κοστούμια, απόδοση στα νέα ελληνικά:
Γιάννης Τσαρούχης
1:22:26
Η Αντιγόνη για τον νεκρό αδελφό της Πολυνείκη
που θεωρήθηκε προδότης
και για τον οποίο είχε δοθεί εντολή να παραμείνει άταφος:
— Θα του σκάψω εγώ η ίδια τάφο
κι ας είμαι γυναίκα, θα τα καταφέρω.
Θα τον κουβαλήσω σε λινό σεντόνι
και μόνη μου θα τον σκεπάσω.
Μην περάσει από κανενός το νου ότι δεν θα το κάνω αυτό·
έχω το θάρρος και θα βρω οπωσδήποτε τον τρόπο!
τάφον γὰρ αὐτῷ καὶ κατασκαφὰς ἐγώ,
γυνή περ οὖσα, τῷδε μηχανήσομαι,
κόλπῳ φέρουσα βυσσίνου πεπλώματος.
καὐτὴ καλύψω, μηδέ τῳ δόξῃ πάλιν·
θάρσει, παρέσται μηχανὴ δραστήριος.
(στίχοι 1040-1045)
Γιάννης Τσαρούχης
1:22:26
Η Αντιγόνη για τον νεκρό αδελφό της Πολυνείκη
που θεωρήθηκε προδότης
και για τον οποίο είχε δοθεί εντολή να παραμείνει άταφος:
— Θα του σκάψω εγώ η ίδια τάφο
κι ας είμαι γυναίκα, θα τα καταφέρω.
Θα τον κουβαλήσω σε λινό σεντόνι
και μόνη μου θα τον σκεπάσω.
Μην περάσει από κανενός το νου ότι δεν θα το κάνω αυτό·
έχω το θάρρος και θα βρω οπωσδήποτε τον τρόπο!
τάφον γὰρ αὐτῷ καὶ κατασκαφὰς ἐγώ,
γυνή περ οὖσα, τῷδε μηχανήσομαι,
κόλπῳ φέρουσα βυσσίνου πεπλώματος.
καὐτὴ καλύψω, μηδέ τῳ δόξῃ πάλιν·
θάρσει, παρέσται μηχανὴ δραστήριος.
(στίχοι 1040-1045)
Κυριακή 26 Απριλίου 2020
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου