Παρεκκλήσι στην οδό Ηλέκτρας
Μονόχωρος ξυλόστεγος ναός, ο οποίος σύμφωνα με τον αείμνηστο συγγραφέα Αντώνιο Βασιλείου στο βιβλίο του Αι Θήβαι του Μεσαίωνος είναι ο μόνος ναός των Θηβών ο οποίος παρέμεινε σώος από τους καταστρεπτικούς σεισμούς του 1854 που σχεδόν ισοπέδωσαν την πόλη.
Γι’ αυτό μεταφέρθηκαν εδώ για φύλαξη η Εικόνα της Μεγάλης Παναγίας μας, καθώς και άλλες εικόνες (τέμπλου) και κειμήλια, κατά τη διάρκεια των ετών που απαιτήθηκαν προκειμένου να ανεγερθεί ο νέος θεομητορικός μνημειακός Ναός από τον αρχιτέκτονα Ιωάννη Φιλιππότη.
Το γεγονός αυτό φαίνεται ότι ενέπνευσε τους πιστούς ενορίτες και με περισσή φιλοτιμία αποφάσισαν να δώσουν και το όνομα του Χριστομάρτυρα Αγίου Δημητρίου στον περικαλέστατο νέο Ναό της Μεγάλης Παναγίας μας, μετατρέποντάς τον σε δισυπόστατο.
Το ενοριακό παρεκκλήσι διαθέτει εσωτερικά γύψινο τέμπλο της δεκαετίας του 1980, το οποίο αντικατέστησε το απλοϊκό ξύλινο με τις λαϊκής τεχνοτροπίας εικόνες που υπήρχαν εδώ και κοσμείται με εικόνες αυτής της δεκαετίας, του μακαριστού συντοπίτη και συνενορίτη μας Χριστοφόρου Τσανάκα (από τα τελευταία έργα του) μαζί με πλήρη εξοπλισμό: εικόνες, ιερά σκεύη, ψαλτήρι, έπιπλα κλπ.
Τα ενσωματωμένα στην τοιχοποιία αρχιτεκτονικά μέλη, γλυπτά και μη, συνηγορούν στην ύπαρξη προγενέστερου ευμεγέθους ναού στην ίδια περιοχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου