Νιόβη

Άλλο ένα όμορφο ξενοδοχείο της Θήβας
κι ένας αρχαίος μύθος που συνδέει (και θα συνδέει αιώνια) τη Θήβα με τη Μικρασία



Η Νιόβη ήταν κόρη της Βασίλισσας Διώνης και του Βασιλιά Ταντάλου, που βασίλευαν στην περιοχή της Λυδίας, Φρυγίας και Παφλαγονίας στη Μικρά Ασία, με πρωτεύουσα την πόλη Τανταλίδα ή Σίπυλο.

Η Νιόβη παντρεύτηκε τον Αμφίονα, Βασιλιά των Θηβών και απέκτησε σύμφωνα με τον επικρατέστερο μύθο δεκατέσσερα πανέμορφα παιδιά: επτά αγόρια και επτά κορίτσια. Η περηφάνια της ήταν τόσο μεγάλη ώστε έφθασε στο σημείο να συγκριθεί με τη Λητώ που είχε μόνο δύο παιδιά, τους θεούς Απόλλωνα και Άρτεμη.

Η Λητώ προσβλήθηκε από την ύβρι και την αλαζονεία της Νιόβης και ζήτησε από τα παιδιά της να την εκδικηθούν. Έτσι, ο μεν Απόλλων φόνευσε με τα βέλη του τα αγόρια της μια μέρα που έβοσκαν τα κοπάδια τους στον Κιθαιρώνα, η δε Άρτεμις τόξευσε τις θυγατέρες της μέσα στο ίδιο τους το παλάτι.

Οι θεοί άφησαν στη Νιόβη μόνο ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Η τραγική μάνα αφού έθαψε τα δώδεκα παιδιά της, νήστεψε και θρήνησε για τρεις ημέρες πάνω από τους τάφους τους. Κατόπιν, έφυγε για την ιδιαίτερη πατρίδα της και τον πατέρα της πίσω στη Μικρασία.

Εκεί βρήκε την πόλη κατεστραμμένη. Απελπισμένη, ζήτησε από το Δία να την απαλλάξει από το μαρτύριο της ζωής της. Εκείνος την λυπήθηκε και τη μεταμόρφωσε σε βράχο, σε μια κορφή του όρους Σιπύλου.

Ακόμη όμως και απολιθωμένη η Νιόβη συνέχισε να κλαίει:
Τα δάκρυά της σχημάτισαν στους πρόποδες του Σιπύλου μία λίμνη που οι Έλληνες μέχρι το 1922 αποκαλούσαν «Λίμνη της Νιόβης».

Η Νιόβη στέκει ακόμη στο βράχο με γερμένο κεφάλι. Εξακολουθεί να θρηνεί, μαζί με τα δικά της παιδιά και τα χιλιάδες άλλα που έμειναν άταφα στη γη της Μικρασίας και που δεν μπόρεσαν να τα κλάψουν εκεί οι δικές τους μανάδες.