[φίλη του ποιητή από τη Βολιβία]
Καθώς κάθομαι απέναντί σου στο τραπέζι,
θυμάμαι τότε που η φιλία μας
κατέβηκε από τα βουνά.
Έκανε κρύο κείνη τη μέρα κι οι ανθρακωρύχοι
δεν είχαν φύγει για τη δουλειά.
Σπας ένα μπισκότο στη μέση σαν ψωμί
κι αυτή η μοιρασιά είναι ό,τι χρειαζόμαστε κι οι δυο μας τώρα.
Αυτό που θρυμματίζεται σε ψίχουλα είναι αναμνήσεις.
Τα γκρίζα μαλλιά σου κομμένα κοντά και ρωτάς αν το παρατηρώ.
Πώς μπορώ να σου πω ότι η Βολιβία θα είναι πάντοτε
όμορφη και ό,τι παρατηρώ είσαι εσύ
και ναι είσαι εσύ. Οι πετσέτες μας διπλωμένες στα χέρια μας.
Διπλωμένες λες κι η συνάντησή μας τώρα είναι μια προσευχή.
Σου είπα ποτέ ότι τα μάτια σου είναι ένας χάρτης;
Κι ότι θα έχανα τον εαυτό μου εάν ποτέ απέστρεφες το βλέμμα σου;
Crossing the Line
for Maria
Sitting across the table from you
I think back to when our friendship
came down from the mountains.
It was a cold day and the miners
had not left for work.
You break a cookie in half like bread
and this sharing is what we both now need.
That which breaks into crumbs are memories.
Your gray hair cut short and you ask if I notice.
How can I tell you that Bolivia will always be
beautiful and everything I notice is you
and yes is you. Our napkins folded in our hands.
Folded as if our meeting now is prayer.
Did I ever tell you that your eyes are a map
and I would lose myself if you ever turned away
E. Έθελμπερτ Μίλλερ
(μαύρος ποιητής, γεννημένος το 1950 στο Μπρονξ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου